Jagen voor de stam

Torak, een nog niet zo oude jager, liep voorzichtig met zijn pijlkoker op zijn rug en zijn boog van dennehout in zjin hand door de bosjes. Hij was al de hele tijd een spoor aan het volgen van een eland dat nog niet van zijn aanwezigheid op de hoogte was. Spoorzoeken kon hij als geen ander en zich verborgen houden, daar was hij ook een kei in. Het begon al te schemeren toen de eland eindelijk stop hield en langzaam en stil trok Torak, de leider van de Wolvenstam, een pijl uit de koker en legde die aan. Hij ademde rustig door zjn neus en wachtte tot de eland door zijn benen zou gaan om te drinken. De eland keek om zich heen en toen hij wist dat de kust veilig had boog hij door zijn benen en dronk. Torak spande de pees van zijn boog strak en liet die toen stilletjes gaan. De pijl boorde zich tussen de ribben van het dier en het was opslag dood. Torak sprong recht en rende naar het neergeschoten dier. Hij trok de pijl uit de flank, kuiste deze af met duizendblad en stak hem terug in zijn koker want de punt was nog scherp genoeg. Hij streelde de bezwete huid van het dier den mompelde een bedankje aan de hoeder van de stam en mompelde dan een gebedje voor de eland. "Bedankt trouwe vriend dat ik van je vlees mag leven. Ik belof je dat ik je ten goede zal gebruiken en dat ik niets verloren zal laten gaan. Moge de hoeder met je meerennen." Hij sneed de buik open ne begon alles te verwerken, hij legde een stukje opzij voor de hoeder van de stam en wel meteen kwam zijn wolf eraan. De wolf kwispelde toen hij Torak zag en nam het stukje vlees en keek Torak dankbaar aan. De wolf draaide zijn oren, en zo wist Torak dat er iemand aankwam. Torak keek naar de richting die Wolf aanduidde en zag een schaduw uit de bosjes komen. Hij stond recht en drukte zijn visten tegen elkaar, legde die op zijn borst en boog, dat was het teken van vrede.

Een meisje met haar dat zo rood was als vuur, haar gras groene ogen zochten de omgeving af van alleen maar hoge grassen, aan de rand van het open veld waren nog een aantal varens waar de takken provbeerde zo hoog mogelijk te reiken, het gevecht voor het meeste licht was weer begonnen, eigenlijk was het niet begonnen het ging gewoon altijd door. De ogen van het meisje schoten opeens naar een jongen, wat deed hij hier? Hij gin hier toch niet jagen? In het veld was dat nog niet echt wakker. Ze zakte wat in de hoop dat ze haar rode haar kon verbergen onder het gras, ze werd niet graag opgemerkt zo leek het wel alsof ze niets hier kende. Stil sloop ze door het gras. Opeens zag ze een honingbij, ze was nu iet bang dat hij haar zou steken maar als er een bij in de buurt was dan betekende dat dat er ergens in de buurt wel een bijen nest zou zijn. Ze besteedde geen aandacht meer op de bij toen ze een wolf zag, een wolf bij de jongen. Nu maakte het zeker niets meer uit dat ze zich verbergde. Ze stond op en keek in de richting van de jongen, hij was best knap, dat kon je al van in de verte zien. Ze zag ook dat hij bij een prooi knielde. Ze kon haar nieuwschierigheid niet bedwingen en ze liep op de jongen af. Maar toch bleef ze op haar hoede voor de wolf, ze had haar vingertoppen op haar pijlkoker gelegd. Haar pijlkoker bestond uit hout van jonge varens en elandenvel. Haar zak van de blaas van een oeros hing rond haar schouder, er zat vanalles in. Dingen die je kon gebruiken om te eten maar ook om je zelf te verzorgen tegen wondes. Uiteindelijk was ze bij de jongen en ze keek hem nieuwsgierig aan. "Hoi, aan het jagen?", vroeg ze nieuwsgierig.

Torak zag het meisje met haar rode haren en grasgroene ogen. Ze was een verbazingwekkend persoon. Nadat hij gebogen had rechte hij zich weer op en keek het meisje aan. Het meisje maakte het teken van vrede niet. Was ze mischien iets van plan? Zijn blik zocht haar af op iets verdachts en hij zag dat haar vingertoppen op haar pijlkoker lagen. Even fronste Torak. "Hoi, aan het jagen?" Vroeg het meisje nieuwsgierig. Torak knikte. Ze zag er mischien wel vredelievend uit maar toch was hij op zijn hoede. "Hoi." Zei hij bedachtzaam. "Ja, ik ben aan het jagen voor mijn stam. Niet voor mijn hele stam want dan is 1 eland een beetje te weinig. Er zijn nog andere jagers in de buurt ook." Torak keek naar Wolf. Wolf leek op zijn gemak en de amberkleurige ogen van wolf keken naar een spin die voorbij kroop en waar hij naar hapte. Torak vertrouwde blindelings in Wolf en dus liet hij zijn hand, die op zijn bijl had gelegen, van zijn bijl glijden en hij knielde weer neer bij het dier voor hem. Hij sneed de huis los en floot toen hard op zijn vingers om andere jagers te roepen dat hij een buit had en dat ze moesten komen helpen om het te verwerken, van de pezen konden ze touwen maken en van de hoeven kommetjes, de splinters van botten gebruikten ze als vishaken of naalden. Wolf keek naar bosjes en Torak volgde meteen zijn voorbeeld en hij zag een groep jagers tevoorschijn komen. Even keek hij nog naar het meisje en stond toen op om zijn jagers te helpen. Snel was de eland weg en hij knikte goedkeurend. Er was zelfs bijna geen bloed te zien op de grond.

Het meisje dat Aerynne heette en de jongen van de wolven stam nu glimlachend aankeek boog ook even. Ze was moe van de reis die e tot nu toe al had afgereisd. "Ik ben Aerynne, ik ben een tijdje bij de arendenstam geweest, uit verzoek van mijn vader", zei ze en glimlachte. Haar ogen ginge langs de wolf die nu gretig speelde, ze dacht met een bot maar meer wist ze ook niet. Hij had een mooie wolf, maar Aerynne had er wel nog steeds schrik van, met die tanden zu hij direct haar keel kunnen openrijten. Een rillng schoot door haar heen. "Zou hij iets doen?" vroeg ze en knikte naar de wolf. Ze was erg nieuwsgierig naar hoe de wolf zou reageren als zij hem aaide, rustig stak ze even haar hand uit, maar ze trok die meteen terug. Ze wilde nu ook niet dat hij zou bijten in haar hand. Ze keek naar de jongen die behendig met het dier omgin zodat er niks meer over was. Ze zuchtte, ze had best wle honger, wacht eens? Had ze geen zalmkoek meer in haar tas van de arendenstam?? Ze pakte haar 'tas' en zocht naar de zalmkoek die was ingepakt in grote bladeren. Zo kwam de geur niet vrij, want ze wilde geen beer, die op de geur van de zalm afkwam en haar er ook wel wilde meenemen. Ze keek eerste de omgeving is goed af om zeker te weten dat er geen roofdier was. Ze nam een hap en keek even naar de wolf. Ze brak een stukje af e gooide he naar de wolf. De wolf was ongeloofelijk mooi, maar het was wel raar dat de wolf altijd aan de zijde bleef van de jongen. Ze keek eve naar de jongen die nu klaar was en ze reikte hem de zalmkoek aan. Ze had niet veel maar ze deelde meestal wel.

"Ik ben Aerynne, ik ben een tijdje bij de arendenstam geweest, uit verzoek van mijn vader" Zei het meisje tegen Torak en hij luisterde zodra ze het teken van vrede had gemaakt. Hij zag dat er een rilling over Aerynne heen ging en hij glimlachte. "Zou hij iets doen?" Vroeg ze aan Torak. Torak wist meteen dat ze het over Wolf had. Torak liet zijn blik naar Wolf gaan en glimlachte naar de wolf waarna hij weer naar Aerynne keek. "Neen, hij zal je alleen maar iets doen als ik hem dat zeg. Of als je een bedreiging voor me vormt." Zei Torak en net alsof Wolf wist dat het over hem ging, kwam hij naast Torak staan en keek ook naar Aerynne. "Wolf, dit is Aerynne..." Zei Torak tegen wolf terwijl Torak een blik wierp op Aerynne. "Aerynne, dit is Wolf." Torak deed niet de moeite om het in wolventaal te zeggen en hij keek naar de lichtinval die door het bladerdak van het woud kwam. De zon stond op zijn hoogst en zou weldra aan een afdaling beginnen. Torak glimlachte. "Vertel me Aerynne, Wat doe jij alleen in dit deel van het woud en waar is je stam?" Vroeg Torak vriendelijk en hij knielde bij Wolf neer om hem even te strelen en achter zijn oor te krabben.

De jongen had nog steeds zijn naam niet gezegd dus dan kon ze het maar beter zelf vragen: "Hoe heet je?" Haar ogen gleden van Torak naar wolf. Ze stak haar hand weer uit en ze voelde het gesnuffel van de wolf, zijn neus voelde nat aan. De snorharen kietelde en ze moest even lachen. Ze had ineens door dat ze ng geen vredesteken had gemaakt en snel maakte ze er één. Toen Torak vroeg waarom ze hier was glimlachte ze en zocht naar een plekje in het gras waar niks groeide, zo zou ze het beter kunnen uitleggen. "Kijk, ik kwam van de zeearendstam", zei ze en tekende een zee met aan het strand een kruisje waarmee ze bedoelde dat dat het kamp was van de Zeearenden. "Ik moest erheen van mijn vader, we zijn hechte bondgenoten en ik moest er naar toe om te leren hoe zij leven en hoe zij jagen in de zee enzo.." ze ging door en tekende nu het dichte woud waar ze nu vele voetstappen van waren verwijderd. Ze tekende ng een kruisje en ze ging ongestoord verder. "ik word magier van de hertenstam, dus nu be ik opweg naar de hertenstam, hier in het dichte bos, maar ik ben er nog lang niet en ik moet nog best ver, weet ij misschien waar je best een onderkomen kan maken?" vroeg ze en keek rond, het zou starks gaan schemeren en ze moest nog veel doen. De jongen zat vast in de wolvenstam en wist veel betere plaatsen waar je kon slapen. Ze keek rond, nu ze op het veld zat kon je de omgeving beter afspeuren dan in de bossen.

"Hoe heet je?" Vroeg Aerynne aan Torak en Torak glimlachte. "Ik ben Torak, leider van de wolvenstam." En hij buigde even kort. "Kijk, ik kwam van de zeearendstam" Zei Aerynne en Torak zag dat ze iets tekende in het zand en dus ging ze bij haar staan om beter te kunnen kijken. "Ik moest erheen van mijn vader, we zijn hechte bondgenoten en ik moest er naar toe om te leren hoe zij leven en hoe zij jagen in de zee enzo... Ik word magier van de hertenstam, dus nu be ik opweg naar de hertenstam, hier in het dichte bos, maar ik ben er nog lang niet en ik moet nog best ver, weet jij misschien waar je best een onderkomen kan maken?" Torak dacht even na. "Verderop is een een rots met een holte in. Als je die Holte in gaat, kom je in een soort grot. Je bent er beschut tegen roofdieren en het is er redelijk warm." Hij keek in de richting die ze uit moest gaan. "ik hoop dat je reis goed gaat, want het is nog vele stappen lopen." Hij keek naar Aerynne. "Kan je de leider zeggen dat er binnenkort een stamvergadering is? Zeg maar dat ik het heb gezegd." Zij n aandacht werd getrokken door een veelvraat die kwaad blies omdat ze te dicht in de buurt van zijn hol stonden. Torak glimlachte en deed enkele stappen naar achter.

Aerynne glimlachte toen hij boog voor haar, hij was erg galant, natuurlijk was dat omdat hij de leider was van de wolvenstam. "Ik heb al vele verhalen over je gehoord, denk ik, Torak en zijn vriend Wolf", zei ze en probeerde te herinneren wat de mensen allemaal over hem hadden gezegd. Ze was toen jonger dan hem dus ze kon het niet meer goed weten. Ze keek rond, leek het nu of hoorde ze ergens in de verte een rivier. Ze grijnzde, het was warm, mnisschien zouden ze kunnen gaan zwemmen en dan kon ze daarna een onderkomen bouwen. Ze keek hem even grijnzend aan. "Heb je geen zin om te zwemmen", vroeg ze en keek naar haar laarzen gemaakt van de huid van de eland. Ze waren veel te warm voor nu maar ze wilde niet riskeren in een doorn ofzoiets in die aard te lopen. Ze stond op en keek naar torak en wolf, wolf zou waarschijnlijk ook wel graag zwemme met dit warme weer, het kon ook helemaal anders zijn dat hij niet eens van water hield. Grijnzend keek ze op naar wolf. Vroeger speelde ze altijd dat ze een wolf was en dat haar vriendjes en vriendinnetjes de prooi waren. Als 'De wolf' je had omgeduwd was je me wolf. Ze grinikte, hoe vaak ze boos was geweesta omdat ze als eerste er al aan was. Maar toc zou het spelletje in haar geheugen blijven zitten en ze zou het later aan haar kinderen vertellen en zij zouden het ook spelen dat was zeker! Opeens werd ze uit haar gedachten getrokken door de blazende veelvraat snel ging ze wat naar achter en ze zag dat de veelvraat voor de rest niet veel aandacht meer aan hen besteedde. "En?" vroeg ze. Misschien wilde hij helemaal niet zwemmen en vond hij het maar voor kleine kinderen.

"Ik heb al vele verhalen over je gehoord, denk ik, Torak en zijn vriend Wolf" Zei Aerynne. "Ja, dat kan. Ik ben diegene die de beer heeft verslagen en de zielenziekte heeft bestreden en een eind maakte aan de zieleneters." Zei hij rustig alsof het niets voorstelde. Voor hem maakte het ook inderdaad niet veel uit. Dat was gewoon zijn lot geweest. "Heb je geen zin om te zwemmen" Vroeg Aerynne. Torak keek verast door die vraag. "Euhmm... ja, waarom niet?" Hij zei tegen Wolf in wolventaal dat Wolf moest volgen en Wolf gehoorzaamde meteen. Hij wenkte naar Aerynne en stapte richting de dichtsbijzijnde rivier. Daar aangekomen deed hij zijn wambuis uit en legde die op een hoopje zodat hij alleen zijn broek nog maar aan had. Ook zijn laarzen van Hertenhuid deed hij uit en stapte op blote voeten op het kiezeltjes strand. Zijn boven lichaam was gespierd voor zijn leeftijd en zijn armen waren ook mooi gepierd. Torak had gewoon een lekker lichaam(xD). Hij keek Aerynne even aan en plonsde al snel het water in. Wolf die normaal gezien bang was voor water, plonsde er ook in maar bleef wel in het ondiepe gedeelte. Torak glimlachte met Wolf en wachtte op Aerynne.

Aerynne glimnlachte en volgde hem naar de rivier. Ze keek naar de rivier, het was een wijde rivier en er zwommen vast wel wat vissen in. Aarzelend bleef ze op de oeverstaan, vroeger was ze eens bijna verdronken, gelukkig was haar vader er geweest om haar te redden, vaak had ze er nog nachtmerries van. Maar toch wilde ze het moment niet verpesten door niet mee te zwemmen. Ze deed snel haar kleren uit, ze had nog een broekje aan en een topje. Ze liep achter hem aan en sprong het water in. Grijnzen dkee ze naar Torak hij had inderdaad wel een lekker lijf (XD XD). Zijzelf was ook best mooi. Ze was misschien wat dunner want ze had al lang getrokken door de bossen en met weinig voedsel ging dat ook niet echt gemakkelijk.Ze grijnzde en kek naar haar zongebruinde benen. Ze zwom naar hem toe en dook naar beneden en kwam langs de andere kant boven en ze greep zijn schouders beet en duwde hem naar beneden, jammergenoeg was ze niet zo zwaar en het lukte niet om hem helemaal onder te duwen. Hij was veel te gespierd. Toen ze het uiteindelijk opgaf om hem onder te duwen,ze spatte hem wat water in zijn gezicht. Ze lachte, hij was leuk, dat moest ze toegeven, en hij was dan ook eens knap! "Ooit krijg ik je wel onder water geduwd hoor! MEt de nadruk op ooit", zei ze met een Big-smile op haar gezicht. Ze zwom naar de andere kant van de rivier en ze dook nog eens onder water, ze opende haar ogen onder water en ze zag dichtbij zijn benen. Ze zwom er naartoe en ze greep die vast. Ze kwam weer boven en ondete dat ze hem nog steeds niet had ondergeduwd. "Je bent veel te sterk", zei ze en voelde even aan zijn gespierde arm. Na een tijdje merkte ze dat ze haar hand nog niet had terug getrokken en snel en blozend trok ze die weg. "Sorry", zei ze nog steeds blozend. Ze zwom wat va hem weg en wende haar hoofd af.

Torak zag hoe aerynne op de over stond en een beetje aarzelde. Hij dacht eerst dat ze bang was van het water maar al snel deed ze haar kleren uit en sprong achter hem aan het water in. Ze kwam naar Torak gezwommen en Torak zag dan dat ze ineens onder water verdween. Verwilderd keek Torak om zich heen op zoek naar een teken van Aerynne maar hij zag ze niet. Plots werd hij bij zijn schouders gegrepen en probeerde iemand hem kopje onder te duwen. Torak trappelde met zijn voeten en bleef met gemak boven. Toen hij merkte dat de aanvaller opgaf draaide hij zich om en zag daar de grijnzende Aerynne. Hij glimlachte en wou net wat zeggen toen hij bijna een meer in zijn gezicht kreeg. Proestend keek hij naar Aerynne. "Die zag ik niet aankomen..." gaf hij toe. "Ooit krijg ik je wel onder water geduwd hoor! MEt de nadruk op ooit." Zei Aerynne. Torak glimlachte en hij wou net weer iets zeggen wanneer Aerynne weer verdween. Plots werd er aan zijn voeten werd getrokken even schrok hij maar dan besefte hij dat het waarschijnlijk Aerynne was en ze kwam inderdaad ook weer vlak voor hem boven. "Je bent veel te sterk" Zei ze en Torak keek haar aan; "Hangt er een beetje vanaf hoe je het bekijkt..." Zei hij rustig en hij voelde hoe Aerynne zijn gespierde arm vast nam en haar hand daar een tijdje bleef hangen. Torak begon te blozen en hij keek snel de andere kant op toen Aerynne een sorry mompelde en weg zwom zonder hem nog een blik te gunnen. Torak zwom achter haar aan. Hij was duidelijk sneller en hij dook onder haar om voor haar weer boven te komen. Hij kwam te dicht bij boven en schrok ervan. Hij deinsde naar achteren. "Het kan geen kwaad." Zei hij dan en keek haar even charmant aan. Dan zonder enige waarschuwing plonste hij water in zijn gezicht. "Zo... 1-1 voor mij." Zei hij.