Ronddwalen

Noska liep rustig door de witte heuvels. Stamleider zijn was niet altijd even makkelijk, het was lastiger als hij dacht. Toen zijn vader nog leider was van de stam dacht hij altijd dat het makkelijk was, dat je alleen iedereen een beetje moest sturen en commanderen en dat de stamoudsten geen rol hadden, maar nu hij het zelf was wist hij beter, het was lastiger dan je was, en niet alles ging zoals jij het wou. De anderen waren nog in het kamp, hij wou even tijd voor zichzelf, gewoon even alles op een rijtje zetten. Hij keek in de sneeuw en ontdekte voetstappen, er moest iemand zijn geweest, nog niet zolang geleden de sporen waren vers. Hij volgde het spoor en zag een prachtig meisje, hij liep op haar af. 'Hallo schoonheid.' Begroette hij haar met een glimlach. Het meisje schatte hij even oud als hij.

"Hallo schoonheid" begroette hij haar met een glimlach. Terwijl ze zich zelf omdraaide, keek Elleven in de richting van (een jongen) Noska. Waarschijnlijk de stamleider van Witte Vossenstam. "Aangename kennismaking. Mijn naam is Elleven" zei ze. "En jij bent? Ben jij de stamleider van Witte Vossenstam?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af.

Noska keek wat beduusd naar het meisje, ze was echt mooi. 'Ik ben Noska, mooie naam heb je!' Zei hij rustig. Hij ging wat dichterbij het meisje staan. 'Dat heb je heel goed, hoe weet je dat?' Vroeg hij verbaasd. Hij keek in de richting waar hij vandaan kwam, het kamp. Hij keek weer naar Elleven. De sneeuw was niet erg hoog in deze tijd, maar dat zou nog wel komen over een paar dagen. Hij keek naar het meisje en wachtte op antwoord

(en nu moet ik weg)

Elleven keek in de richting van Noska. "Dank je dank je en trouwens ook aangename kennismaking" zei ze, en keek in de richting waar Noska vandaan kwam, het kamp. "Jij kwam daar vandaan. Daar is het kamp toch, van Witte Vossenstam?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af. En terug in de richting van Noska. "Mag ik aanmelden aan de Witte Vossenstam?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af.

Noska keek in de richting van Elleven, zij wist meer van hem als hij van haar, en dat zat hem eigenlijk niet zo lekker. Misschien was dit waar de Magier het over had gehad, een meisje dat hier ronddwaalde en belangrijk kon zijn voor ons kamp. 'Dat heb je goed, daar is inderdaad het kamp.' Zei hij kil. Hij keek het meisje verbaasd aan toen ze meteen van wal stak. 'Mag ik me aanmelden voor de Wite Vossen?' Vroeg ze aan hem. Noska keek haar serieus aan. 'Als wat? Magier? Jager?' Vroeg hij haar verbaasd. Hij wenkte naar haar dat ze mee moest komen, in het kamp zou alles wel duidelijk worden.

Elleven keek in de richting van Noska. "Als wat? Magier? Jager?" vroeg Noska haar verbaasd. Ze liep dichterbij, bij Noska. "Wat is één Magier en wat is één Jager?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af. "Begrijp jij mijn bedoeling? Ik bedoel... de functies van één Magier en één Jager." vervolgde ze, en keek in de richting van Noska. "En wat raad jij mij aan, één Magier of één Jager?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af.

Noska keek haar onbegrijpelijk aan, blijkbaar had ze altijd afzonderlijk geleefd, niet in een stam. 'Een jager jaagt, een magier doet offers, zoekt medicijnen, en kan communiceren met de hoeder.' Zei hij rustig, dit was misschien wel het duidelijkst uitgelegd. Hij keek in haar richting. 'Ik denk dat ik je bedoeling begrijp.' Antwoordde hij. Hij keek om zich heen, er was hier niemand behalve hun. 'Dat kan ik niet bepalen, daar zijn de magiers en stamoudsten voor.' Zei hij kil. Hij bekeek het meisje. 'Kom dan gaan we naar mijn kamp. Zei hij, en liep weer in de richting van het kamp.

Elleven liep in de richting van het kamp, van Witte Vossenstam. Net zoals Noska. "Jij begrijpt mijn bedoeling. Gaan wij de magiers en stamoudsten op zoeken in het kamp, van Witte Vossenstam?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af. Zijn uitleg was duidelijk, over... Zij kwamen dichterbij bij het kamp van Witte Vossenstam. Ze keek in de richting van Noska. "Waar naartoe? Voor de magiers en de stamoudsten?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af.

Noska zag het kamp in de verte al, nouja niet het kamp, maar de rook die er vanaf kwam. 'Die ook, en misschien nog even mijn hut, dan kan je daar overnachten.' Zei hij rustig. Hij keek naar het meisje. 'Je bent mooi.' Zei hij tegen haar, en hij meende het, ze was mooi. Hij keek naar Elleven. 'Ze zitten nu nog bij het vuur, ik zal ze eens naar mijn hut sturen.' Zei hij terwijl ze het kamp binnenwandelde. Hij wenkte naar de stamoudsten en de oude magiër dat ze mee moesten komen. Hij zag de stamoudsten opstaan, maar de Magiër had er wat meer moeite mee, ze had haar beste tijd wel gehad, en het was tijd voor een nieuwe, of Elleven dat was, wist niemand...

Elleven keek in de richting van Noska. "Waar ergens, is je hut? Zo maar... overnachten in je hut?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af. "Je bent mooi" Ze keek in de richting van Noska, en gaf één kusje op zijn wang. "Of wil je ergens anders één?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af. "Stuur ze maar naar je hut. Ik wacht op je in je hut. Ik wacht ook op de magiers en op de stamoudsten van Witte Vossenstam" zei ze.

Noska wees naar zijn hut. 'Daar' Zei hij zachtjes. 'Ja, of heb je daar problemen mee, dan zoek ik een andere voor je.' Zei hij lachend. 'Is goed, ze zijn al in mijn hut geloof ik dus ik loop met je mee.' Zei hij rustig en liep samen met Elleven naar zijn hut. 'Hallo, dit is Elleven, ze wil graag in de stam, maar ik weet niet als wat ze geschikt is, dus ik vroeg jullie raad.'' Zei hij rustig. Ze reageerden allemaal tegelijk. 'Jager.' Alsof ze het vantevoren wisten.

"Aangename kennismaking" zei ze. "Jager" Ze keek in de richting van Noska. "Jager?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af. Al fluisterd. Ze keek in de richting van de magiers, en in de richting van de stammenoudsten, van Witte Vossenstam. "Bedankt voor jullie raad" zei ze, en keek in de richting van Noska. "Mag ik erbij, bij de Witte Vossenstam? Als jager?" vroeg ze in de richting van Noska, en wachtte zijn antwoord af.

Noska keek in de richting van Elleven. 'Lijkt me duidelijk hè? Als je het er niet mee eens bent, dan heb je pech denk ik.' Zei hij rustig. Hij knikte dankbaar naar de stamoudsten en magiër, en gebaarde ze dat ze weg mochten. Ze liepen weg en hij bleef achter met Elleven. 'Je bent nu een van ons.' Zei hij rustig. Hij keek naar buiten en liep naar buiten. Hij keek om zich heen. 'Welkom.' Zei hij rustig. Hij liep naar het kampvuur en warmde zijn handen op.

(Inspiloos + uit topic)